Mjr Franciszek Jerzy Jaskulski „Zagończyk” urodził się 16 września 1914 r.  w Castrop-Rauxel (Niemcy). W maju 1926 wraz z rodzicami powrócił do Polski. Ochotnik w wojnie obronnej 1939. Walczył w obronie Warszawy. Od jesieni 1939 w ZWZ-AK, od jesieni 1943 w oddziale dyspozycyjnym w inspektoracie Puławy AK ppor. Mariana Sikory. Następnie dowódca oddziału krypt. „Zagon”. Przeprowadził szereg akcji przeciwko Niemcom. M.in. 28 maja 1944 jego oddział wykoleił niemiecki transport wojskowy na linii Warszawa-Lublin. Partyzanci zniszczyli ok. 80 samochodów przeznaczonych dla żołnierzy frontu wschodniego. Uczestniczył w akcji Burza wyróżniając się walecznością przy zdobywaniu Puław. Oddział „Zagona” został rozbrojony przez NKWD 30 lipca 1944 w Borysowie. Aresztowany 3 listopada 1944, skazany 8 stycznia 1945 na karę śmierci, którą zamieniono na 10 lat więzienia. Karę odsiadywał we Wronkach, skąd 4 września 1945 wraz ze współwięźniem Stanisławem Domaradzkim uciekł w mundurze strażnika. Dotarł do „Orlika”, który mianował go komendantem dywersji. Jego oddziały przeprowadziły wiele akcji likwidacyjnych, stoczyły kilka dużych bitew z grupami operacyjnymi NKWD, UB i KBW. Aresztowany ponownie 26 lipca 1946 na skutek zdrady żołnierza Leonarda Zdybickiego „Kruka”, który przyprowadził do niego funkcjonariuszy UB jako rzekomych oficerów centrali WiN. Skazany 17 stycznia 1947 na karę śmierci. Zamordowany w przeddzień amnestii 19 lutego 1947 r. w Kielcach.